De laatste loodjes...
Het is al weer een tijdje geleden dat we een verhaal op het blog hebben gezet. Maar geen zorgen, dat komt zeker niet omdat we niets beleven. Integendeel, de laatste weken waren weer top, met heel veel bijzondere en leuke ervaringen.
Vanuit the Red Centre reden we een flink stuk in noordelijke richting, om vervolgens de grens met West Australië over te steken. Dit deel van Australië is ook voor Lies nog nieuw en het mag gezegd worden dat het aan de verwachtingen heeft voldaan en nog meer dan dat!
Via de Kimberley reden we naar Broome, een stadje aan de kust. Heerlijk om na die eindeloze zandbak de oceaan weer te zien. En met de oceaan in het westen, zijn de mooie zonsondergangen gegarandeerd!
Via de kust reden we naar het zuiden. We zullen jullie niet ‘vervelen' en meteen overgaan tot de highlights van West Australië.
Exmouth biedt toegang tot het Ningaloo Reef. Wat ons betreft een zwaar ondergewaardeerd rif. De meeste mensen associëren Australië met het Great Barrier Reef, maar het Ningaloo Reef doet er niet voor onder. Voordeel is dat je gewoon vanaf het strand kunt snorkelen. De oceaan heeft hier echter nog veel meer te bieden. We zijn met een tour op zoek gegaan naar de whale shark (walvis haai). Deze haai is de grootste vis ter wereld en daar hebben wij mee gesnorkeld! De grootste die we zagen was ongeveer 9 meter lang. Het zijn werkelijk prachtige beesten en het was indrukwekkend om er naast te zwemmen. En alsof dat nog niet genoeg was, hebben we onderweg een aantal humpback whales (bultrug walvissen) gezien. Wauw!
Nadat we enigszins waren bijgekomen van deze geweldige ervaring, zijn we gaan kamperen in het Cape Range National Park. Dit park is bekend om z'n mooie strandjes en het snorkelen. Helaas werkte het weer niet echt mee, maar ook vanaf de kant was het genieten. Vissen en een drankje drinken op het strand, terwijl er dolfijnen, kleine roggen en schildpadden door het turquoise water zwemmen, is natuurlijk niet verkeerd! En op het land stikte het er van de kangoeroes. We hebben er nog niet eerder zoveel bij elkaar gezien...
Vervolgens reden we naar Coral Bay, een klein kustplaatsje langs het Ningaloo Reef. Aangezien we geen genoeg konden krijgen van de onderwaterwereld, hebben we weer een tour geboekt. Dit keer om te snorkelen met de enorme manta rays. Ook dit was een dag om niet te vergeten. De roggen waren zo enorm groot en sierlijk. Verder zagen we tijdens het snorkelen ook nog een aantal reef sharks, een eagle ray, schildpadden en vanaf de boot nog meer humpback whales. De walvissen waren zo speels dat ze met regelmaat uit het water omhoog sprongen. Nogmaals: wauw!
De volgende stop was Monkey Mia, gelegen in Shark Bay. Zoals de naam al doet vermoeden stikt het hier van de haaien, maar er zitten ook veel dolfijnen. Een aantal van deze wilde dolfijnen komt dagelijks naar het strand, zodat je ze van dichtbij kunt bekijken.
We bevinden ons inmiddels alweer op de laatste stop van onze reis: Perth. Wat zijn wij een hoop ervaringen, avonturen en genietmomentjes rijker! Dagelijks zeggen we tegen elkaar: 'Weet je nog ....?' De reis is dan wel bijna afgelopen, maar de herinneringen blijven. Nog eventjes, en dan gaan we jullie lekker vervelen met al onze weet-je-nog-momenten!
We hebben heel veel zin om iedereen weer te zien! Geen zin in de realiteit daarentegen.
Tot volgende week!
Liefs,
Den & Lies
The Red Centre
G'day mates! Daar zijn we weer met een update over onze belevenissen. Het feit dat we dit schrijven betekent dat we (nog) geen vervelende ontmoetingen hebben gehad met krokodillen.
Het is inmiddels al weer ruim 2 ½ week geleden dat we met een tourtje naar het échte Great Barrier Reef zijn gegaan. De plekken waar we daarvoor gesnorkeld hadden waren ook mooi, maar niet zó mooi! Vanaf een platform op het rif konden we de hele dag het water in en hebben we prachtig koraal en zelfs 2 zeeschildpadden gezien. En we hebben er gespeeld met Wally, een hele grote ‘Humpheaded Maori Wrasse', een enorme, gekleurde vis, die je gewoon kunt aanraken.
De volgende stop was Cape Tribulation, in het noorden van Queensland. Hier hebben we een paar wandelingen door het regenwoud gemaakt en een boottochtje gedaan op zoek naar krokodillen. Via een vrij noordelijke route zijn we doorgestoken naar het midden van Australië. We reden door enorme, verlaten vlaktes van de Outback, afgewisseld door om de 300 of 400 kilometer een klein gehuchtje wat rondom een benzinestation is gebouwd. Vaak niet meer dan een paar inwoners.
De wegen zijn hier ook een echte belevenis. Zo bestond een groot deel van de route uit slechts 1 rijbaan... Als je iemand tegenkomt, ga je allebei aan de kant. Werkt op zich prima en scheelt een hoop asfalt, maar we denken niet dat dit in NL zou werken.
We hebben besloten om toch ook maar naar The Red Centre te gaan, het midden van Australië. En hier hebben we absoluut geen spijt van gekregen. Voor Lies de tweede keer, maar het was nog minstens zo indrukwekkend als de vorige keer. Om te beginnen hebben we Ayers Rock (of Uluru voor de Aboriginals) beklommen. Het is een behoorlijk steile rots, waar je jezelf aan een ketting omhoog trekt. Vanaf de rots heb je prachtig uitzicht over de enorme vlaktes en over The Olgas (of Kata-Tjuta), een rotsformatie die ongeveer 50 kilometer verderop ligt. Ook daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt. En omdat we toch al zo sportief bezig waren, hebben we ook gewandeld en geklommen in de Kings Canyon. Een indrukwekkende canyon met (te) veel fotomomenten!
Inmiddels zijn we, met al bijna 8.500 km op de teller, ‘even' onderweg naar het noorden, waar er weer hele andere landschappen op ons wachten.
We hebben nog ongeveer 5 ½ week voor de boeg. De tijd vliegt! We hebben zin om jullie allemaal weer te zien. Maar eerst gaan we nog even heel hard genieten van de laatste loodjes.
Veel liefs,
Denny & Lies
PS: Bewaren jullie nog wel wat mooi weer voor als we terug zijn?
Australia so far
Tjongejonge, wat vliegt de tijd! Alweer de laatste stop op onze wereldreis. Maar gelukkig wél voor bijna 3 maanden! We hebben 4 dagen doorgebracht in Sydney, waar de zon grotendeels scheen. We hebben ons geen seconde verveeld. Het is en blijft een mooie stad, waar van alles te doen is! We hebben uiteraard de toeristische attracties zoals het Opera House en de Harbour Bridge bekeken, maar hebben bijvoorbeeld ook een stuk met de ferry gevaren door de enorme haven. Voor Lies was het ook een trip down memory lane, leuk!
Na een paar dagen in de stad werd het weer tijd voor wat natuur en avontuur. We besloten om het stuk van Sydney naar Brisbane via het binnenland af te leggen. Helaas hadden we erg slecht weer en was het 's nachts goed koud. Onze camper hielp niet echt mee. Voor dit stuk van de reis hadden we een klein busje, die nauwelijks geïsoleerd was en waar we buiten moesten koken.
Onder andere via de Blue Mountains en Bald Rock kwamen we na een week aan in Brisbane, waar we een paar dagen bij Joop (de oom van Lies) doorbrachten. Heerlijk, om weer even in een bed te slapen en het niet koud te hebben! En ontbijten met beschuit en gestampte muisjes is ook niet verkeerd!
Na een paar dagen verwennerij hebben we onze kleine camper ingeruild voor een groter exemplaar (zelfde als in Nieuw-Zeeland, maar nu zonder 3e passagier) en reden we richting het noorden. Een week lang stonden we elke dag op met zon, heerlijk! We hebben een aantal dagtours gedaan, naar Great Keppel Island en naar de Whitsundays. Mooie stranden en lekker snorkelen! We leggen ook grote afstanden af, maar dat zijn we ondertussen wel gewend.
Inmiddels zitten we in crocodile country (North Queensland). Hopelijk komt er dus een vervolg op dit verhaal!
See you later, alligator!
Liefs,
Denny & Lies
Dat is weer eens andere Cook
In ons vorige verhaal waren we al flink op weg in Nieuw Zeeland en zaten we al een heel stuk richting het noorden van het zuider-eiland. Onze volgende bestemming was het Abel Tasman National Park. Hier hebben we een lange wandeling gemaakt langs de kust, met uitzicht op een mooie, blauwe zee. Heel anders dan de rest van Nieuw Zeeland.
Met een aantal tussenstops belandden we in Kaikoura (in het oosten). Hier vandaan hebben we een geweldige Whale Watch cruise gemaakt. Even dreigden we alledrie groen te gaan zien van de golven, maar toen we eenmaal een walvis zagen, was dat gauw vergeten. De crew wist veel te vertellen over deze beesten en ook over deze walvis in het bijzonder. Dit was een mannetje van ongeveer 18 meter lang die hier al 23 jaar komt en ooit twee jongere walvissen heeft gered van een orka. Het was erg indrukwekkend om zo'n enorm beest van dichtbij te zien. Op de terugweg werden we verrast door een groep van minstens 200 dolfijnen die met de boot mee zwommen en stunts uitvoerden. Het waren net kleine kinderen: als ze een salto hadden gemaakt keken ze even of ze wel de aandacht hadden, om het vervolgens nog eens te doen. Overal waar je keek zag je spelende dolfijnen, echt geweldig!
Met nog een laatste stop in Hanmer Springs, waar we hebben paard gereden en Floor en Lies heerlijk in de spa hebben zitten bubbelen, kwam ons Nieuw Zeeland-avontuur tot een einde. Op 1 april (nee, geen grapje) hebben we Floor op het vliegtuig terug gezet. We hebben uit betrouwbare bronnen vernomen dat ze inmiddels weer thuis is en dat het goed met haar gaat.
Ondertussen had het nieuws over Fiji ons via de radio bereikt: flinke overstromingen, met zelfs een tyfoon op komst. Alle vluchten naar Fiji waren geannuleerd. Omdat we enorm veel zin hadden in twee tropische weken en je niet elke dag zo dicht bij de eilanden in de Pacific komt, besloten we ons ticket om te boeken naar Cook Islands. Als je een paar keer wappert met je credit card, kom je overal, ahum. Helaas moesten we hiervoor wel ruim een dag wachten in Auckland en ging ondertussen ongeveer alles mis wat er mis kon gaan, maar het is gelukt!
De eerste week brachten we door op Roratonga, het hoofdeiland. We hadden een fijne studio, vlakbij het strand. Helaas was het weer niet helemaal zoals je hoopt in zo'n paradijsje, maar tussen af en toe een buitje en de wolken door hebben we ook nog flink wat zon gezien. Het is in elk geval een heerlijk gevoel om je over te geven aan het leven en het tempo op zo'n eiland. We hebben niet heel veel gedaan, vooral relaxen, snorkelen, eten, slapen en dat zo'n beetje elke dag.
Na deze week op het hoofdeiland was het tijd om nog een eilandje verder te gaan. Het eiland Aitutaki ligt op ongeveer 45 minuten vliegen ten noorden van Rarotonga en we hadden al gelezen dat dit eiland en haar lagoon het 'pareltje' van de Pacific moest zijn. Ook hier hadden we een week om de boel te verkennen en vooral lekker te luieren. De eerste twee dagen hadden we wat slecht weer, maar toen de zon begon te schijnen was het feest. We zijn verschillende dagen de lagoon op geweest en dat was geweldig! Zulke mooie witte stranden met helder water hadden we nog nooit gezien, zelfs niet op Moorea (Tahiti), wat ook al geweldig was! We begonnen met een dagtour om de lagoon te verkennen en zijn de dagen erna met een water-taxi naar de mooiste eilandjes geweest om daar de hele dag, nagenoeg alleen, lekker te zwemmen en te snorkelen. Voor mensen die nog een vakantiebestemming zoeken: dit paradijsje is zeker een aanrader! De sfeer is heel erg relaxt en de mensen zijn extreem vriendelijk. Kortom, deze week was echt een topper (wederom)!
Op dit moment zijn we op weg naar Australië (via Auckland) waar we de laatste maanden van onze reis zullen doorbrengen. We hebben er erg veel zin in en we zijn benieuwd wat voor avonturen we daar zullen beleven.
Heel veel liefs,
Lies en Den
Nieuw Zeeland: Vliegen, vliegen en nog eens vliegen
Begin maart was het tijd voor een nieuw land, Nieuw Zeeland. Onderweg hiernaar toe verloren zij een dag bij het overschrijden van de datumgrens: de tijd vliegt. Voor dit deel van de reis kwam Floor ook naar Nieuw Zeeland. In Christchurch haalden we de camper op, waarmee we in vier weken het zuider eiland verkennen. Het is een Happy Camper waar we net in passen met z'n drieën. De bovenste ‘etage' wekt soms claustrofobische neigingen op, en wordt daarom om de dag bewoond door Lies of Floor. Denny past er niet in en komt goed weg. We hebben een keukentje, de wc is buiten.
Na het bezoeken van Banks Peninsula gingen we richting het binnenland. Veel besneeuwde bergtoppen en mooie meren. Absoluut hoogtepunt, letterlijk, was het vliegen in een helikopter rondom Mt Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Lies en Floor hadden het geluk voorin te mogen zitten en dus een panoramisch uitzicht te hebben (we hebben nergens aan gezeten). Met een beetje mazzel werden we geüpgrade naar een langere vlucht (45 min.) en maakten we een sneeuwlanding. Op de terugweg nog even stunten om thar (berggeiten) te zien.
We vervolgden onze weg richting het zuiden via de kust. Veel zeehonden gezien, een kolonie bestaande uit één yellow eyed penguin, en Hector dolfijnen. Een hoop schapen en groene heuvels verder kwamen we aan bij Milford Sound in Fiord Land. De westkust schijnt heel nat te zijn, maar wij hebben ongelooflijke mazzel met het weer. Op een zonnige dag hebben we een boottocht door het fjord gemaakt, waar elke waterval een regenboog veroorzaakte.
Hierna naar Queenstown vertrokken, het avontuurlijke centrum van Nieuw Zeeland. Toen kwam de vraag, wat voor avontuurlijks zullen wij doen? In een bal van de berg rollen, op een jetboat door een canyon scheuren, van een brug springen met een elastiek om je enkels of uit een vliegtuig springen? Lies en Denny haalden Floor over om met een parachute van een berg te springen: paragliden. En zo geschiedde, alleen stond Floor na haar spong in haar eentje beneden omdat de wind gedraaid was en Lies en Denny moesten wachten met springen. Gelukkig zijn ook zij veilig met parachute naar beneden gekomen.
Volgende stop waren de Fox Glacier en Franz Josef Glacier. Opnieuw aan de westkust, nog steeds met prachtig weer, maar met enorm veel sand flies. Deze mini-vliegjes zijn een echte nachtmerrie. Ze steken je helemaal lek en de bulten jeuken als de neten. Een andere ontmoeting met wildlife in Nieuw Zeeland had plaats op de camping in Fox Glacier. We werden wakker van gestamp (wat vrij luidruchtig is als je 20 cm onder het dak slaapt) en gekrijs. Na het opzetten van haar bril constateerde Floor dat er een kea door het dakraam naar binnen stond te kijken. Bij nadere inspectie bleek het een kea-feestje op ons dak te zijn. Gelukkig hebben deze papegaaien, die er om bekend staan auto's te slopen, de camper wel heel gehouden.
Inmiddels zitten we in de regen in Greymouth, maar hebben goede hoop dat het in Abel Tasman National Park weer zonnig zal zijn.
Tot de volgende blog.
Liefs,
Denny, Lies en FloorFrans Polynesië
Om middernacht kwamen we aan in Papeete op Tahiti. Eenmaal in ons guesthouse aangekomen, bleken ze onze reservering niet in het systeem te hebben gezet. Lekker dan! Zo begonnen we onze trip in Frans Polynesië in een overpriced dorm-room met 30 graden en ongeveer 153 muggen...
Frans Polynesië bestaat uit vele eilanden, zoals Tahiti, Bora Bora, Moorea en nog veel meer. We hadden hier 11 hele dagen en zouden dus meerdere bestemmingen kunnen aan doen, maar we besloten om het een keer lekker rustig aan te doen en te kiezen voor 1 eiland: Moorea. Met de ferry vertrokken we naar dit geweldige paradijs. Eenmaal op het eiland pakten we de bus en begon de beleving al: met de raampjes open voor de frisse lucht reden we langs de prachtige blauwe zee, terwijl er voor ons een local op de ukelele tropische deuntjes zat te spelen!
We hadden geen accommodatie geregeld, maar zijn ontzettend goed terecht gekomen. Beter dan we hadden durven hopen! We zaten in een parkje met 5 vakantiehuisjes. Deze zijn gelegen in een tropische tuin aan zee. Dit hoort bij een hotel wat ongeveer 5 km verderop ligt en waar ze één van de mooiste stranden en één van de beste restaurants van het eiland hebben en waar wij dus ook gebruik van mochten maken. Het was echt heerlijk om zoveel ruimte te hebben: een grote, lichte woon- en eetkamer met keuken, een slaapkamer, een badkamer en een veranda. Na altijd maar in hotels of in een camper te verblijven (je hoort ons verder niet klagen hoor!), is zoveel ruimte echt prettig!
We hebben in totaal 9 dagen op het eiland doorgebracht. De omtrek is ongeveer 60 kilometer, dus met ons scootertje was dit prima te berijden! Het eiland is ontzettend groen. Je zou zeggen dat dat een reden heeft, maar we hebben slechts een paar flinke tropische buien gehad en verder schitterend weer. Overal waar je kijkt zie je vulkanische bergen die helemaal groen zijn, prachtig. Maar het echte hoogtepunt van Moorea is de geweldige lagoon. Rondom het eiland tref je het mooiste, helderste en blauwste water wat je ooit hebt gezien. De golven vanuit de oceaan breken een paar honderd meter uit de kust, waardoor het water rondom het eiland enorm rustig is. Deze lagoon zit vol met koraal en vissen in alle kleuren en maten. En de strandjes zijn heerlijk tropisch: wit zand met palmbomen.
Tsja, en wat doe je dan de hele dag als je op zo'n tropisch eiland zit? Zwemmen met de haaien natuurlijk!
Verder hebben we natuurlijk ontzettend veel gesnorkeld, gezwommen, geluierd en zelfs een keer gedoken. En Lies d'r verjaardag gevierd! Na een heerlijk ontbijtje voor ons huisje zijn we naar het strand gegaan, waar we de hele dag van de zon en het water hebben genoten. Niet verkeerd om je verjaardag met een lekkere cocktail in je hand op zo'n mooie plek te vieren! En 's avonds zijn we samen uit eten geweest. Via deze weg ook nog een keer bedankt voor alle leuke smsjes, mailtjes en Facebook-berichtjes!
Goed, dit was weer een verhaal vol superlatieven... Maar onze beleving op Moorea kunnen we niet anders uitdrukken dan met woorden als super, geweldig en prachtig.
En nu begint er alweer een nieuw deel van onze reis, dit keer met een nieuwe reisgezel. Floor doet gezellig met ons mee tijdens onze rondreis over het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland!
Tot de volgende blog!
Liefs,
Den en Lies
Afscheid op zijn paasbest
Okee, eerst zijn we jullie een antwoord verschuldigd. Laten we het er maar op houden dat niemand erg warm was met het antwoord. Wat denken jullie wel niet van ons? Dat we 6 weken lang 2x per dag barbecuen...
Na het inleveren van de camper in Mendoza hadden we nog één bestemming in Zuid Amerika op de lijst staan: Paaseiland. Met de bus van Mendoza naar Santiago, en vanaf daar 5 uur vliegen naar het eiland dat in de 18e eeuw 'ontdekt' werd door een Nederlander op 1e paasdag. Het eiland staat natuurlijk bekend om zijn beelden (Moai's), maar tijdens ons bezoek werd duidelijk dat dit maar een fractie is van wat het eiland te bieden heeft. Onze beleving op Paaseiland is eigenlijk met geen pen (of toetsenbord) te beschrijven, maar we gaan het toch proberen!
Na aankomst hadden we op het vliegveld al meteen een goed gevoel. Het was zonnig en tropisch en we werden verwelkomd met een bloemenkrans. De sfeer zat er meteen in. In het vliegtuig lazen we dat er rond ons bezoek een festival gaande was, genaamd Tapati. Dit evenement vindt elk jaar plaats in januari en/of februari en duurt twee weken. Er zijn 2 families die strijden om hun mooiste vrouwlijke familielid te laten kronen tot 'koningin'. Elke dag zijn er verschillende traditionele wedstrijden waarin de 2 families het tegen elkaar opnemen. Een aantal onderdelen zijn roeien, vissen, paardenrace, beeldhouwen en op een bananenboomstam van een heuvel van 45 graden glijden. We bevonden ons nog geen uur op het eiland en we waren al helemaal in de ban van het festival. In de ochtend was er een traditionele viswedstrijd geweest en de vangst werd die middag voor iedereen beschikbaar gesteld tijdens een grote barbecue. Iedereen was welkom, dus met een taxi naar de andere kant van het eiland om hier lekker van mee te genieten. De lokatie van de barbecue was ook geweldig, tussen de palmbomen, met een mooi wit strand op de achtergrond en natuurlijk een paar Moai beelden. Tijdens de barbecue vonden er nog een aantal kleine wedstrijden plaats, zoals kokosnoten openmaken en steen rollen. De cultuur en de mensen komen helemaal tot leven. Echt geweldig!
De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we zelf op zoek gegaan naar de Moai beelden. We hadden super lekker weer en hebben het hele eiland rond gereden met als resultaat natuurlijk weer heel veel foto's. In de avond een zonsondergang, en de volgende ochtend een geweldige zonsopkomst. Al waren we wel 45 minuten te vroeg
Een van de hoogtepunten van het festival is het enige onderdeel waaraan ook toeristen mogen meedoen: Farándula. Dit is een grote verkleedpartij waarbij elke familie zo veel mogelijk mensen in traditionele bodypaint en kleding (hoe minder, hoe beter) aan een soort carnavalsoptocht moet mee laten doen. Hoe mooier/traditioneler je er uitzag, hoe meer punten je kreeg (2, 5 of 10 punten). Wij waren natuurlijk beiden 10 punten waard (ahum). Terwijl jullie in Nederland carnaval vierden, hadden wij ons eigen carnaval op Paaseiland!
In de resterend dagen hebben we alle hoeken van het eiland bekeken. Zo zijn we naar een indrukwekkende vulkaankrater geweest en hebben we een paar keer op het strand gelegen. De verkoeling van de zee was zeer welkom, aangezien het er echt bloody hot was.
Op de laatste dag stond Lies lekker in de zee om even af te koelen toen er nog geen halve meter van haar vandaan een enorme schildpad van ongeveer 1 meter boven kwam. Het schijnt dus zo te zijn dat deze schildpadden helemaal naar de kant komen om daar een soort mos van de rotsen te eten. De hele baai zat zo'n beetje vol met deze schildpadden, gewoon tussen de mensen. Erg indrukwekkend!
Om een lang verhaal kort te maken: paaseiland is echt geweldig! Als je er bent tijdens het Tapati festival is het nog veel meer dan dat! De wetenschap dat je op het meest afgelegen stukje bewoonde wereld staat, maakt het nog specialer. Dit is een week die we nooit gaan vergeten!
Helaas was het na een week tijd om Paaseiland te verlaten, maar gelukkig ruilden we het ene tropische eiland in voor het andere: We zijn inmiddels aangekomen op Tahiti.
Veel liefs vanaf een tropisch strandje op Moorea!
Gletsjers, vulkanen en meren
Zo, ons camper-avontuur in Zuid-Amerika zit er alweer op. Een dubbel gevoel. We gaan het buitenleven en de vrijheid missen, maar het is ook wel weer lekker om niet elke avond je bed te hoeven opmaken en gewoon te kunnen douchen wanneer je wilt. De afwisseling maakt het eigenlijk nóg beter allemaal!
De laatste keer hebben we jullie meegenomen naar Torres del Paine, waar we veel moois hebben gezien. Vanaf daar ging de reis weer de grens over naar Argentinië, dit keer naar El Calafate. Daar hebben we de Perito Moreno gletsjer van dichtbij kunnen bekijken. Erg indrukwekkend! De voorkant van de gletsjer is 5 km breed en wel 60 meter hoog. Met grote regelmaat breken er hele stukken ijs af die met veel herrie in het water vallen. Niet ver (voor Argentijnse begrippen) van dit gebied ligt El Chaltén, een leuk dorpje gelegen aan de voet van een indrukwekkend gebergte met als hoogtepunt Mount Fitz Roy (zie foto's). In dit dorp hebben we een paar nachten doorgebracht, zodat we een aantal prachtige wandelingen konden maken in de omgeving. Met name de eerste wandeling (1.090 hoogtemeters) was één van de mooiste wandelingen die we ooit gemaakt hebben en leverde een geweldig uitzicht op.
Met een flinke omweg in verband met teveel onverharde wegen trokken we weer naar het noorden. Vanuit het merendistrict waar we eerder al geweest waren zijn we de grens naar Chili overgestoken om ook daar het merendistrict te bekijken. Hier hebben we een paar aangename en rustige dagen doorgebracht. Onze verwachtingen van dit gebied waren niet zo hoog, maar het heeft ons positief verrast met mooie uitzichten, glooiende landschappen en veel vulkanen met witte toppen. Ook onze smaakpapillen werden positief verrast door dit gebied, gezien de grote hoeveelheid lekkere ‘Kuchen' (taarten), mede mogelijk gemaakt door de Duitse inbreng.
De camper moest ingeleverd worden in Mendoza. Wederom staken we de grens over en reden in een relatief rustig tempo naar deze stad, waar we goede herinneringen aan hebben van 2 maanden geleden. We gaan dus nog even een dagje genieten hier en dan per bus naar Santiago reizen, waar vandaan we naar Paaseiland vliegen. Maar daarover de volgende keer meer!
We sluiten af met een aantal statistieken over onze roadtrip door Argentinië en Chili. In deze 43 dagen hebben we...
- 11.323 kilometer gereden;
- 1.135,96 liter diesel getankt;
- € 1.078,53 aan diesel uitgegeven;
- Gemiddeld 263 kilometer per dag gereden;
- Op de langste dag 891 kilometer gereden;
- 6 keer de grens tussen Chili en Argentinië overgestoken.
En om het leuk te houden nog een vraag van de week:
Hoe vaak hebben we in deze 43 dagen de parilla (BBQ) aangestoken?
Veel liefs vanuit een zonnig Mendoza,
Denny en Lies