Sinds ons laatste verhaal hebben we alweer zoveel meegemaakt. We zijn begonnen aan onze tocht richting het Zuiden. Dat houdt in dat we veel, heel veel tijd in de bus hebben doorgebracht. En dat gaat je niet in de koude kleren zitten... Wij vragen ons af of de buschauffeurs hun rijbewijs wel gehaald zouden hebben als ze in Nederland moesten afrijden. Met 80 km de bocht in op een bergweggetje met flinke afgronden is hier niets. Maar goed, we moeten ze nageven dat we nog steeds in leven zijn!

Na een busrit van een volle dag van Huaraz naar Lima, stapten we de volgende dag direct op de bus naar Ica, ongeveer 5 uur ten Zuiden van Lima. Vlakbij Ica ligt de oase Huacachina, middenin in een enorm duingebied. Het toerisme heeft zijn tol geëist. Het gebied raakt aardig vervuild, met name door zwerfafval. Maar desondanks is het duingebied prachtig en hebben wij ons ook overgegeven aan de toeristische hoofdattractie: met een buggy door de duinen crossen en sandboarden. Als je bovenaan zo'n enorme duin staat en je moet steil naar beneden op je board, dan slik je wel even! Het woestijnklimaat heeft ons in elk geval goed gedaan. Het was een welkome afwisseling na de vrieskou gedurende de nachten in Huayhuash!

Vervolgens stond er een lange busrit op het programma: ruim 12 uur naar Arequipa. Vanuit hier hebben we een tour geboekt naar de welbekende Colca Canyon. Omdat we even geen zin hadden in een flinke hike van meerdere dagen, besloten we een bustour te boeken. Achteraf kunnen we concluderen dat dit toch niet echt ons ding is. Busje in, busje uit, busje in, busje uit... Maar goed, we hebben wel mooie dingen gezien onderweg. Het hoogtepunt was toch wel het zien van een condor, de grootste vliegende vogel ter wereld. De spanwijdte van een volwassen condor is ongeveer 3 meter. We hadden deze vogels al eerder gezien, maar niet van zo dichtbij. Helaas bleef het bij 1 condor.

Na een aantal dagen in Cusco en omgeving doorgebracht te hebben begonnen we aan de Inca Trail: een 4-daagse bergtocht naar Machu Picchu, een Inca stad. De tocht staat er om bekend dat deze vrij pittig is. Dat was ook zeker het geval. Zo kwamen we onderweg mensen tegen die aan het zuurstof moesten, die gevallen waren en bijna iets gebroken hadden, aan de diarree waren en zelfs mensen die moesten afhaken. Ook Lies was op dag 2 en 3 niet lekker, wat de tocht extra zwaar maakte. De eerste twee dagen hebben we met name in de regen gelopen. Dat viel niet mee. Bovendien hadden we hierdoor minder uitzicht. Het hoogste punt bereikten we op de 2^e dag: Dead Woman's Pass, 4.200 meter. De derde dag was voornamelijk droog en konden we meer genieten van het uitzicht. Het was een lange dag: 12 uur. De laatste dag was natuurlijk het hoogtepunt van de trek. Na vroeg opstaan en een wandeling van anderhalf uur kwamen bij de Sun Gate, het punt waarvandaan je Machu Picchu voor het eerst kunt zien. Prachtig! Ondanks dat we het al vele malen op TV gezien hadden was het ontzettend indrukwekkend. Die dag en de dag erna hadden we tijd om de Inca stad te verkennen. Bovendien hebben we ook nog Huayna Picchu beklommen, een berg aan de andere kant van Machu Picchu met mooi uitzicht. Kortom: weer veel verschillende indrukken opgedaan in een korte tijd. Na 3 nachten op een te dun matje in een natte tent geslapen te hebben, was het heerlijk om weer in een hotel te kunnen slapen en douchen.

Tot slot het antwoord op de vraag van de vorige keer. Bedankt voor de vele inzendingen, die zelfs via mail en sms binnenkwamen! Gefeliciteerd Alma, je zat er het dichtste bij! Het hondje kostte omgerekend 4 euro. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd

Op dit moment zijn we ons aan het voorbereiden op een 7-daagse jungletocht door Manu National Park. Volgende keer meer hierover!

Veel liefs uit Peru,

Den & Lies

PS: Er staan weer nieuwe foto's op!